Prognoza pogody na dzisiaj nie zachęcała do dalszych wyjazdów. Miało padać. Ale co tam, jedziemy !
I oczywiście warto było, bo słońce towarzyszyło nam przez cały dzień. Trasa w 100% została zrealizowana. Były podjazdy i zjazdy, górki i pagórki oraz trochę terenu. Prawie cała nasza droga to lasy, góry no i piękne widoki. Muszę przyznać, że to był mój pierwszy objazd tej części Kotliny oczywiście jednośladem :) Tak więc wszystko poznawałam na nowo, tylko z innego punktu "siedzenia".
Rozgrzewka do Wambierzyc i dalej do Radkowa nad Zalew. Tam w końcu zza chmur wyszło piękne słońce. Wykorzystaliśmy to w relacji fotograficznej. Dalej nie było już tak fajnie. Każdy kilometr podjazdu pod Karłów, okupiony został kroplami potu. Ale zwykle po takim wysiłku, przychodzi nagroda, w postaci pięknych panoram, w tym także Gór Stołowych. Zaliczyliśmy taras widokowy, do którego doprowadził nas leśny dukt. Widok na Radków i otaczające góry zapierał dech, ale nogi mi drżały - nie wiem czy to z emocji, czy z przejazdu obok zaskrońca, a może to lęk wysokości dał o sobie znać ? :))) W każdym razie moi mili należy uważać - bo barierek nie ma. Następnie dotarliśmy do Schroniska PASTERKA, krótki postój, uzupełnienie płynów chmielno / kofeinowych i dalej do Karłowa. Przejazd przez las. Mały postój w Batorówku, konsumpcja ostatnich kanapek i dalej Praskim Traktem do Polanicy. Ta część przejazdu to autostrada w środku lasu,- do czego to teraz dochodzi ? Można spacerować po lesie w butach na obcasie i to bez uszczerbku dla nich :)
Rower spisał się na medal, miał okazje się wykazać, a już na końcówce naszego leśnego przejazdu do Piekiełka, dzielnie walczył z wszelkiego rodzaju przeszkodami. Znowu cały był w błocie i wyglądał jak po rajdzie Paryż-Dakar, a to był przecież TOUR DE STOŁOWE:)
Widok z łąki na Radków © xPATRYCJA
Nad Zalewem w Radkowie © xPATRYCJA
Między szczelinami © xPATRYCJA
Panorama z tarasu widokowego © xPATRYCJA
Postój w Schronisku Pasterka © xPATRYCJA
Szczeliniec w tle © xPATRYCJA
Powrót przez las © xPATRYCJA Pokaż trasę GPS

Dzisiaj przeprosiłam się z moją Meridą i korzystając z ciepłego popołudnia wyruszyliśmy na mały przejazd. Droga przez Starkówek i znany podjazd 16%. NIE CIERPIĘ GO ! Wyciska siódme poty i doprowadza do niekontrolowanej arytmii :-). Ale za to później jaka satysfakcja na szczycie ! Znowu było ciężej, bo na poczciwej Meridzie :))  Zresztą cały przejazd odczułam już z lekkim dyskomfortem. Krótko mówiąc chodzi o jakość jazdy. Ale dystans był nie duży, więc i przejazd na luzie. Na koniec Starkówka skręcamy do lasu na ...... zimne piwko i wieczorne rozmowy.
Ps.
Zapomniałam dodać: śliwek już nie ma, tam gdzie jeszcze tydzień temu były :))) Zadowoliłam się więc suszem do jesiennej dekoracji, który Feniks wiózł na plecach.

Dzisiaj nie było czasu na dalekie kręcenie. Ale nowy rower to przecież dobry powód, na choćby krótki wyjazd za miasto. Powinnam raczej zacząć od tego: Rowerem na ryby, czy na grzyby ? Aura bowiem sprzyjająca, dookoła czuć i widać już jesień. Po drodze mijamy drzewa i unoszące się z wiatrem kolorowe liście. Polanicki Park przywitał nas w jesiennych barwach,- fontanna zaliczona, źródełko, wizyta u Niedźwiedzia też. Swoją drogą to Miś ma teraz ekskluzywne towarzystwo w postaci ogromnego Hotelu*****. Kierujemy się na Piekiełko i dalej na Szczytnik. Jedziemy przez las pełen grzybów i zbieraczy, mijamy staw z wędkarzami, którzy zastygli w jednej pozycji od kilku godzin. Swoją drogą każdy ma swojego bzika, każdy jakieś hobby ma .........:))) Wreszcie docieramy na Zamek na Szczytniku, a na tarasie widokowym chwila relaksu i sesja zdjęciowa :) Powrót okazał się jeszcze bardziej interesujący - bo w terenie, na co najwięcej cieszył się Feniks. Ja także postanowiłam wypróbować walory Lycana w jego ulubionym środowisku. Nie wiem czy to teren był dosyć mokry i miękka ściółka leśna, czy też odpowiedni osprzęt w rowerze dał o sobie znać, bo jechałam niczym Cadilakiem po leśnych rozdrożach. Kołysało jak w dobrej limuzynie :))) Wrażenia naprawdę super. Ale końcówka terenu nas pokonała, musieliśmy sprowadzać rowery z delikatnej skarpy.Wchodziłam w ślizg butami na mokrych liściach, kamieniach i po korzeniach, niczym Justyna Kowalczyk na biegówkach. Ale jak przygoda, to przygoda! IDZIE JESIEŃ....... .
Lycan spisał się dzisiaj wyśmienicie, chociaż wyjeżdżając z lasu przyjął barwy maskujące, jakieś błoto oraz inne leśne runo :)))
To już chyba FASCYNACJA ?

Feniks uczy latać Felta © xPATRYCJA



Pokaż trasę GPS

Pierwszy wrześniowy weekend przywitał nas słonecznie. Czas wyruszyć nieco dalej. Korzystając z uprzejmości właścicielki Lycana, postanowiłam tym razem sprawdzić Maszynę na dłuższym dystansie. Tym razem nie było tylko w duecie z Feniksem, bowiem z zaproszenia skorzystał Kolega Ryjek (pozdrawiam !) Zapowiadało się miło.......:) Ale po chwili zrobiło się jeszcze milej, gdy dla mnie nieoczekiwanie na trasie pojawił się Kolega Tomcar (także pozdrawiam !) Przez chwilę pomyślałam co ja tutaj robię ?, w tak doborowym i zaprawionym towarzystwie, ale co tam, mówię sobie: to nie TOUR DE FRANCE. Chodzi o to, żeby nie zapominać, że w tym "kręceniu" ma być przede wszystkim RADOŚĆ. I tak też było tej soboty, nie licząc ulewy i pomruków burzy, która wyjątkowo uwzięła się straszyć nad Spaloną :( Były też żarty i śmiechy, ciekawe rozmowy oraz oczywiście suuper obiad w Schronisku JAGODNA. Nie sposób nie wspomnieć o Koniach i Psach, które przysporzyły nam dużo uśmiechów. Ale o tym poczytacie pewnie u Feniksa :)))
Wracając do Lycana - test wypadł pozytywnie. Wprawdzie jazda z górki nie była porywająca, ale na drodze po deszczu nie zdecydowałam się na "szum gum" oraz poślizg (nie)kontrolowany :))) Decyzja na TAK - kupuję !
Pokaż trasę GPS

Rozpoczął się wrzesień, a wraz z nim wyczekany i zasłużony urlop :) Niestety o tej porze w tym roku pogoda nas nie rozpieszcza. Jedynym pocieszeniem jest to, że nasz wspólny wyjazd nad morze został przesunięty, mając na względzie obecną aurę. Ale nie ma tego złego....., jest przecież mój nowy Kolega Lycan, który zerka na mnie, a ja na niego, a za oknem ciągle pada ..... . Korzystając w końcu z okienka pogodowego, postanowiłam kontynuować testowanie nowego sprzętu i POZNAĆ SIĘ BLIŻEJ ! Kolejny krótki wypad do Polanicy, tym razem przez Starków, żeby zaliczyć pierwszy większy podjazd, który kiedyś mnie pokonał, ale teraz za każdym razem jest mój ! A finisz dzisiaj smakował podwójnie, raz - bo mijałam po drodze 3 rosłych Młodzieńców, którzy pchali swoje maszyny, a ja wciąż kręcę i kręcę :)), dwa - to zapomniałam, że niósł mnie Lycan, gdyż podjazd na nim był chyba lżejszy ? (to sprawa kondycji), a przynajmniej szybszy. Po drodze jeszcze kilka małych górek, zjazdów i podjazdów i Polanica w tle. Nie zapominając jednak o urlopie, wstąpiłam na ulubione Latte, przy którym delektowałam się błogim czasem relaksu. Przyszła i ochota na małe Mohito, ale nie wiadomo kiedy zrobiło się późno, czas więc ruszać do domu.
Ps.
Feniks chyba też jest pod urokiem Lycana, bo z tego wszystkiego zapomniał zabrać dla nas oświetlenie, więc tym razem powrót był spokojniejszy. Wprawdzie mój wzrok został nieco nadwyrężony, gdyż w pewnym momencie ogarnęła nas zupełna ciemność :))) W innych okolicznościach, było by to pewnie i zabawnie i może ciekawie...............? :)))
Niemniej test podjazdu uważam za zaliczony.
Wkraczam pomału w fazę ZAUROCZENIA :-)). Oczywiście Lycanem.

Nie planowałam zmiany roweru, przynajmniej w najbliższym czasie. Moja Merida do tej pory dawała sobie świetnie radę, była bardzo WALECZNA w tym roku ! Nie jeden zakątek ze mną zjeździła i nie jedną przygodę przeżyła :-) Ale przychodzi czas na nowe i pewnego dnia nadarzyła się okazja kupienia zupełnie odjazdowego Kolegi LYCANA :)) Wszycy pytają: i jak ? i jak? A ja jeszcze nie wiem, jak na razie to CIEKAWOŚĆ. No to pierwsza rundka do Polanicy - POZNAJMY SIĘ !

Ps.
Po udanym przejeździe Feniks poinformował mnie, że pobiłam rekord prędkości na prostej :)) Ja nic o tym nie wiem, jechałam bez licznika. Ale nie o prędkość tutaj chodziło, chociaż w pewnym momencie zorientowałam się, że jadę sama ..... .
Tak więc pierwszy test zaliczony !